Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

on each side

  • 1 hinc

    hinc, adv. [for hince, locative form from hic], from this place. hence.
    I.
    In space: Imus huc: illuc hinc: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.):

    abiit hinc in exercitum,

    Plaut. Am. prol. 125:

    In ea via, quae est hinc in Indiam,

    Cic. Fin. 3, 14, 45:

    qui hinc Roma veneramus,

    id. Agr. 2, 34, 94; cf.:

    hinc a nobis profecti,

    id. Tusc. 1, 13, 29: Ex Sicilia testes erant ii, qui, etc.... et hinc homines maxime illustres, etc., id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    hinc Athenis civis eam emit Atticus,

    Plaut. Ep. 4, 2, 32:

    at enim ille hinc amat meretricem ex proxumo,

    id. Men. 5, 2, 39:

    illam hinc civem esse aiunt,

    Ter. And. 5, 1, 14; id. Eun. 5, 5, 10; out of this world, Aug. Conf. 6, 11.—Esp., in a book or writing, jam hinc, from this point onward:

    majora jam hinc bella dicentur,

    Liv. 7, 29, 1:

    liberi jam hinc populi Romani res gestas peragam,

    id. 2, 1, 1; 8, 7, 7; 40, 35, 14.—
    B.
    Transf.
    1.
    I. q. ab or ex hac parte, from this side, on this side, here:

    imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 74: ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia; hinc pudicitia, illinc stuprum;

    hinc fides, illinc fraudatio, etc.,

    Cic. Cat. 2, 11, 25:

    pudor est, qui suadeat illinc: hinc dissuadet amor,

    Ov. M. 1, 619:

    cum speculorum levitas hinc illinc altitudinem assumpsit,

    Cic. Univ. 14:

    multis hinc atque illinc vulneribus acceptis,

    on each side, Liv. 32, 10, 12.—So too: hinc... hinc, on this side... on that side, here... there:

    hinc patres, hinc viros orantes,

    Liv. 1, 13, 2; cf.:

    Cassandrea hinc Toronaico, hinc Macedonico saepta mari,

    id. 44, 11, 2; 21, 8, 8: hinc atque hinc vastae rupes geminique minantur In caelum scopuli, i. e. on each side, enthen kai enthen, Verg. A. 1, 162:

    multi impetus hinc atque illinc facti,

    Liv. 3, 5, 1:

    duos corvos hinc et inde infestantes,

    from different directions, Suet. Aug. 96; so,

    hinc et inde,

    id. Caes. 39:

    hinc inde hortantium,

    id. Ner. 27; so,

    hinc inde,

    id. ib. 49; id. Tib. 21:

    hinc inde jacta,

    Plin. Ep. 9, 13, 8; 9, 33, 1.—
    2.
    With reference to the origin or cause of any thing (v. ab and ex), from this source, from this cause, hence; on this account:

    hinc quodcumque in solum venit, ut dicitur, effingis atque efficis,

    Cic. N. D. 1, 23, 65:

    videret hinc (i. e. ex auro) dona fortium fieri,

    Plin. 33, 12, 54, § 153:

    hinc sicae, hinc venena, hinc falsa testamenta nascuntur: hinc furta, hinc opum nimiarum potentiae non ferendae,

    Cic. Off. 3, 8, 36; id. Fl. 23, 54; id. Rosc. Am. 31, 87:

    plurima hinc orta vitia,

    Quint. 8, 6, 74; cf. id. 2, 2, 5:

    ut posset hinc esse metus,

    id. ib. 6 praef. § 10;

    7, 6, 1: hinc enim accidit dubitatio,

    Quint. 1, 1, 32:

    hinc illae lacrimae!

    Ter. And. 1, 1, 99; imitated by Cic. Cael. 25, 61; Hor. Ep. 1, 19, 41; cf.

    ellipt.: hinc illae sollicitationes servorum: hinc illae quaestiones,

    Cic. Clu. 67, 191: Verg. A. 2, 97: sed eccum Syrum ire video! hinc scibo jam, ubi siet (acc. to scire ex aliquo;

    v. scio),

    from him, this person, Ter. Ad. 3, 3, 7:

    hinc canere incipiam,

    Verg. G. 1, 5; Plin. 9, 62, 88, § 186; cf.:

    jam hinc igitur ad rationem sermonis conjuncti transeamus,

    Quint. 8, 3, 40; so,

    jam hinc,

    id. 3, 1, 1; 2, 11, 1; 10, 3, 4:

    hinc jam,

    id. 2, 4, 1; 8 praef. §

    13: atque hinc,

    id. 3, 1, 15.—
    II.
    In time.
    A.
    From this time, after this, hereupon (post-Aug.):

    puerum in specu septem et quinquaginta dormisse annis: hinc pari numero dierum senio ingruente, etc.,

    Plin. 7, 52, 53, § 175; cf. Tac. Agr. 14; Val. Fl. 3, 672:

    circumdata hinc regi specie honoris valida manus,

    Tac. A. 2, 67.—
    B.
    For abhinc, ago, since (very rare):

    me nemo magis respiciet, ubi iste huc venerit, Quam si hinc ducentos annos fuerim mortuus,

    Plaut. Truc. 2, 3, 19:

    septimo hinc anno,

    Plin. 34, 3, 4, § 43.

    Lewis & Short latin dictionary > hinc

  • 2 altrinsecus

    altrinsĕcus, adv. [for alterim-secus from alter-secus] (ante- and post-class.; ante-class. only in Plaut. in the foll. exs.).
    I.
    At or on the other side:

    quid, malum, adstas? quin retines altrinsecus?

    Plaut. Mil. 2, 5, 36; so id. Ps. 3, 2, 73; 1, 3, 123; id. Rud. 4, 4, 114; id. Merc. 5, 4, 16: fenestrae, quae foris ( outwardly) urbem prospiciunt, et altrinsecus ( within) fores, etc., App. M. 1, p. 111, 41; so id. ib. 2, p. 122, 39.—With gen.:

    aedium,

    App. M. 3, p. 137, 2.—
    II.
    (Postclass.) From or on both sides, = ab utrāque parte:

    venientes altrinsecus,

    Lact. 8, 6; so Amm. 25, 7; Treb. Poll. Gall. p. 309; Fulg. Prisc. Serm. p. 560, 9:

    utrasque partes contra se altrinsecus posuit,

    over against each other on each side, Vulg. Gen. 15, 10:

    bracchiola duo altrinsecus (fecit),

    stays on each side, ib. 2 Par. 9, 18.—Cf. Hand, Turs. I. pp. 282-284.

    Lewis & Short latin dictionary > altrinsecus

  • 3 latus

    1.
    lātus, a, um, adj. [old Lat. stlātus, Paul. ex Fest. p. 313; Sanscr. root star-, strnāmi = sterno; Gr. stor- in stornumi, stratos; Lat. sterno, stratus, torus; cf. strāges, struo; not connected with platus, nor with 3. lātus = tlêtos], broad, wide.
    I.
    Lit.:

    fossa,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    mare,

    id. Verr. 2, 4, 46, § 103:

    via,

    id. ib. 2, 4, 53, §

    119: agri,

    id. Rep. 5, 2, 3:

    clavus,

    Quint. 11, 3, 138 (v. clavus):

    umeri,

    Verg. A. 9, 725; cf.:

    artus barbarorum,

    Tac. A. 2, 21:

    lati et lacertosi viri,

    broad-shouldered, Col. 1, 9, 4; Cic. Rep. 6, 20, 21:

    rana bove latior,

    Phaedr. 1, 24, 5:

    palus non latior pedibus quinquaginta,

    Caes. B. G. 7, 19:

    latissimum flumen,

    id. ib. 2, 27:

    latissimae solitudines,

    id. ib. 6, 22:

    comesse panem tris pedes latum,

    Plaut. Bacch. 4, 1, 8:

    fossae quindecim pedes latae,

    Caes. B. G. 7, 72:

    areas latas pedum denum facito,

    Col. 2, 10, 26:

    populi,

    Verg. A. 1, 225:

    moenia lata videt,

    id. ib. 6, 549:

    latis otia fundis,

    id. G. 2, 468: ne latos fines parare studeant. Caes. B. G. 6, 21:

    ager,

    Liv. 23, 46:

    orbis,

    Hor. C. 1, 12, 57:

    terrae,

    Ov. M. 2, 307:

    lata Polyphemi acies,

    wide eye, Juv. 9, 64.— Neutr. absol.:

    crescere in latum,

    to increase in width, widen, Ov. M. 1, 336.— Absol.:

    per latum,

    Vulg. Ezech. 46, 22:

    in lato pedum centum,

    Lampr. Alex. Sev. 26, 7.—
    B.
    Transf., poet., for proud, swelling (cf. Eng. vulg. spreading):

    latus ut in circo spatiere,

    that you may stalk along largely, proudly, Hor. S. 2, 3, 183:

    lati incesserunt et cothurnati (histriones),

    Sen. Ep. 76, 31. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., broad, wide, wide-spread, extended (mostly post-Aug.):

    vox,

    Quint. 11, 3, 82; cf.:

    verba,

    pronounced broadly, Cic. de Or. 3, 12, 46:

    gloria,

    widespread, Plin. Ep. 4, 12, 7:

    lato Murrus caligat in hoste,

    Sil. 1, 499:

    interpretatio,

    broad, not strict, lenient, Dig. 22, 1, 1:

    culpa,

    great, ib. 50, 16, 213; 11, 6, 1 fin.:

    fuga,

    a kind of banishment, whereby all places are forbidden to the exile but one, ib. 48, 22, 5.—
    B.
    In partic., of style, diffuse, detailed, copious, prolix:

    oratio Academicorum liberior et latior (opp. Stoicorum oratio astrictior et contractior),

    Cic. Brut. 31, 120:

    latum atque fusum,

    Quint. 11, 3, 50:

    latiore varioque tractatu,

    id. 7, 3, 16:

    latiore quadam comprehensione,

    id. 2, 5, 14:

    genus orandi latum et sonans,

    Tac. H. 1, 90:

    Aeschines his latior et audentior,

    Quint. 12, 10, 23.— Hence, adv.: lātē, broadly, widely, extensively; with longe, on all sides, far and wide, everywhere.
    1.
    Lit.:

    late longeque diffusus,

    Cic. Leg. 1, 12, 34:

    omnibus longe lateque aedificiis incensis,

    Caes. B. G. 4, 35:

    minus late vagari,

    id. ib. 1, 2:

    regnare,

    Just. 13, 7:

    populus late rex,

    Verg. A. 1, 21; cf.:

    diu Lateque victrix,

    Hor. C. 4, 4, 23:

    cladem inferre,

    Tac. H. 3, 23.— Comp.:

    latius demum operaest pretium ivisse,

    Plaut. Most. 3, 2, 156:

    itaque latius quam caedebatur ruebat (murus),

    Liv. 21, 11:

    possidere (agros),

    Ov. M. 5, 131:

    metui,

    Tac. A. 12, 43. — Sup.:

    ager latissime continuatus,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    quam latissime possint, ignes faciant,

    Nep. Eum. 9, 3.—
    2.
    Trop.: ars late patet, widely. Cic. de Or. 1, 55, 235:

    Phrygiae late refer primordia gentis,

    Ov. H. 17, 57.— Comp.:

    latius loquuntur rhetores, dialectici compressius,

    Cic. Fin. 2, 6, 17: quod [p. 1042] pateat latius, of rather extensive application, Cic. Off. 3, 4, 19:

    latius perscribere,

    Caes. B. C. 2, 17:

    uti opibus,

    more lavishly, Hor. S. 2, 2, 113.— Sup.:

    fidei bonae nomen latissime manat,

    Cic. Off. 3, 17, 70:

    latissime patere,

    id. ib. 3, 17, 69.
    2.
    lătus, ĕris, n. [cf. Gr. platus; Lat. lăter, Latium, plautus or plotus], the side, flank of men or animals.
    I.
    Lit.:

    ego vostra faciam latera lorea,

    Plaut. Mil. 2, 1, 2: quid conminatu's mihi? Con. Istud male factum arbitror, quia non latus fodi, id. Aul. 3, 2, 4:

    occidisse ex equo dicitur, et latus offendisse vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    cujus latus ille mucro petebat,

    id. Lig. 3, 9:

    laterique accommodat ensem,

    Verg. A. 2, 393; Quint. 2, 13, 12; 11, 3, 69; 118:

    laterum inclinatione forti ac virili,

    id. 1, 11, 18: vellere latus digitis, to twitch one by the side (in order to attract attention), Ov. A. A. 1, 606; cf.:

    si tetigit latus acrior,

    Juv. 7, 109:

    tum latus ei dicenti condoluisse... dieque septimo est lateris dolore consumptus,

    pleurisy, Cic. de Or. 3, 2, 6; so,

    lateris dolor,

    Cato, R. R. 125; Cels. 2, 7; 8; Plin. 21, 21, 89, § 155:

    lateris vigili cum febre dolor,

    Juv. 13, 229; cf.:

    laterum dolor aut tussis,

    Hor. S. 1, 9, 32: artifices lateris, i. e. those who make skilful side movements or evolutions, ballet-dancers, Ov. A. A. 3, 351:

    latus tegere alicui,

    to walk by the side of one, Hor. S. 2, 5, 18:

    claudere alicui,

    Juv. 3, 131; and:

    mares inter se uxoresque contendunt, uter det latus illis (sc. pantomimis),

    Sen. Q. N. 7, 32, 3.—Of animals:

    equorum,

    Lucr. 5, 1324:

    cujus (equi aënei) in lateribus fores essent,

    Cic. Off. 3, 9, 38.—
    2.
    Of orators, the lungs:

    lateribus aut clamore contendere,

    Cic. de Or. 1, 60, 255:

    quae vox, quae latera, quae vires, etc.,

    id. Verr. 2, 4, 30, § 67:

    ut lateris conatus sit ille, non capitis,

    Quint. 1, 11, 8; cf.:

    lateris pectorisve firmitas an capitis etiam plus adjuvet,

    id. 11, 3, 16; so id. 11, 3, 40:

    dum vox ac latus praeparetur,

    id. 10, 7, 2; 11, 3, 13:

    voce, latere, firmitate (constat orator),

    id. 12, 11, 2:

    neque enim ex te umquam es nobilitatus, sed ex lateribus et lacertis tuis,

    Cic. de Sen. 9, 27:

    cum legem Voconiam voce magna et bonis lateribus suasissem,

    id. ib. 5, 14:

    illa adhuc audaciora et majorum, ut Cicero existimat, laterum,

    Quint. 9, 1, 29.—
    3.
    Poet., in mal. part., Lucil. ap. Non. 260, 30; Ov. H. 2, 58; 19, 138; Prop. 2, 2, 12:

    lateri parcere,

    Juv. 6, 37.—
    B.
    Transf., in gen.
    1.
    The side, flank, lateral surface of a thing (opp. frons and tergum;

    v. h. vv.): collis ex utraque parte lateris dejectus habebat et in frontem leniter fastigatus paulatim ad planiciem redibat,

    on each side, Caes. B. G. 2, 8; cf. Plin. 17, 23, 35, § 202:

    terra angusta verticibus, lateribus latior,

    Cic. Rep. 6, 20, 21:

    latus unum castrorum,

    Caes. B. G. 2, 5:

    insula, cujus unum latus est contra Galliam,

    id. ib. 5, 13:

    et (Fibrenus) divisus aequaliter in duas partis latera haec (insulae) adluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6.—Of a maritime country, the coast, seaboard:

    Illyricum,

    Juv. 8, 117:

    castelli,

    Sall. J. 93:

    tum prora avertit et undis Dat latus,

    the ship's side, Verg. A. 1, 105:

    ubi pulsarunt acres latera ardua fluctus,

    Ov. M. 11, 529:

    nudum remigio,

    Hor. C. 1, 14, 4; id. Epod. 10, 3:

    dextrum (domus),

    id. Ep. 1, 16, 6:

    mundi,

    id. C. 1, 22, 19:

    crystallus sexangulis nascitur lateribus,

    surfaces, Plin. 37, 2, 9, § 26.—Of an army, the flank, Tac. Agr. 35:

    reliquos equites ad latera disponit,

    Caes. B. G. 6, 7:

    ex itinere nostros latere aperto aggressi,

    id. ib. 1, 25; cf. id. ib. 2, 23 fin.:

    ad latus apertum hostium constitui,

    id. ib. 4, 25:

    ne simul in frontem, simul in latera, pugnaretur,

    Tac. Agr. 35.—So in fighting: latus dare, to expose one's side or flank to the adversary, Val. Fl. 4, 304 (v. II. A. infra).—
    b.
    Esp. freq.: a (ab) latere, on or at the side or flank; a or ab lateribus, on or at the sides or flanks (opp. a fronte, in front, before, and a tergo, at the back, behind):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.; id. B. G. 2, 25:

    ab omni latere securus,

    Amm. 16, 9, 3:

    ab latere aggredi,

    Liv. 27, 48:

    disjectos ab tergo aut lateribus circumveniebant,

    Sall. J. 50 fin.:

    ne quis inermibus militibus ab latere impetus fieri posset,

    Caes. B. G. 3, 29:

    Sulla profligatis iis, quos advorsum ierat, rediens ab latere Mauris incurrit,

    Sall. J. 101, 8: si ex hac causa unda prorumperet, a lateribus undae circumfunderentur, Sen. Q. N. 6, 6, 4:

    a lateribus, a fronte, quasi tria maria prospectat,

    Plin. Ep. 2, 17, 5.—
    c.
    Less freq. with ex:

    latere ex utroque,

    Lucr. 2, 1049:

    ex lateribus aggredi aliquem,

    Sall. C. 60:

    tribus ex lateribus (locus) tegebatur,

    Hirt. B. Alex. 28, 4:

    ex alio latere cubiculum est politissimum,

    Plin. Ep. 2, 17, 10:

    omni ex latere armorum molibus urgeri,

    Amm. 19, 7, 7.—
    d.
    With de:

    de latere ire,

    Lucr. 6, 117.—Without prep.:

    alio latere,

    Tac. A. 3, 74.—
    2.
    Poet. (pars pro toto), the body:

    penna latus vestit, tenet,

    Ov. M. 2, 376:

    nunc latus in fulvis niveum deponit harenis,

    id. ib. 2, 865; cf. id. ib. 3, 23;

    14, 710: forte,

    Hor. Ep. 1, 7, 26:

    fessum longā militiā,

    id. C. 2, 7, 18:

    credidit tauro latus,

    id. ib. 3, 27, 26:

    liminis aut aquae Caelestis patiens latus,

    id. ib. 3, 10, 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: in latera atque in terga incurrere, to attack the sides, i. e. the unguarded points, Quint. 9, 1, 20:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    encompass on every side, Hor. S. 2, 6, 34:

    ut a sems latere numquam discederem,

    never left his side, Cic. Lael. 1, 1; cf.: aliquem lateri alicujus adjungere, to attach to his side, i. e. to give him for a companion, Quint. 1, 2, 5; so,

    alicui latus dare, of a client,

    Sen. Q. N. 7, 32, 3 (cf. B. 1. infra):

    lateri adhaerere gravem dominum,

    hung about them, threatened them, Liv. 39, 25:

    Illyriorum rex, lateri ejus haerens, assiduis precibus promissa exigebat,

    Just. 29, 4, 8; cf.:

    Agathocles regis lateri junctus, civitatem regebat,

    id. 30, 2, 5:

    circumfusa turba lateri meo,

    Liv. 6, 15.—Esp.:

    sacpe dabis nudum latus,

    expose, Tib. 1, 4, 52:

    la. tus imperii nudum,

    Flor. 3, 5, 4:

    nec adulatoribus latus praebeas,

    expose yourself, lay yourself open to, Sen. Q. N. 4 praef.: latere tecto abscedere, i. e safe, unharmed, Ter. Heaut. 4, 2, 5:

    hic fugit omnes Insidias nullique malo latus obdit apertum,

    Hor. S. 1, 3, 59:

    ex uno latere constat contractus,

    on one side, Dig. 19, 1, 13 fin.; so ib. 3, 5, 5:

    nulla ex utroque latere nascitur actio,

    ib. 3, 5, 6, § 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To express intimacy, attachment:

    latus alicui cingere,

    to cling to, Liv. 32, 39, 8; esp. in the phrase: ab latere, at the side of, i. e. in intimate association with (rare, and perh. not ante-Aug.):

    ab latere tyranni: addit eos ab latere tyranni,

    Liv. 24, 5, 13; Curt. 3, 5, 15; cf.:

    ille tuum, Castrice, dulce latus,

    your constant associate, Mart. 6, 68, 4.—
    2.
    Relationship, kindred, esp. collateral relationship (post-Aug.):

    quibus (liberis) videor a meo tuoque latere pronum ad honores iter relicturus,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    sunt et ex lateribus cognati ut fratres sororesque,

    Dig. 38, 10, 10, § 8:

    ex latere uxorem ducere,

    ib. 23, 2, 68:

    latus omne divinae domus,

    Stat. S. 5 praef.: omnes personae cognatorum aut supra numerantur, aut infra, aut ex transverso, sive a latere... a latere, fratres et sorores, liberique eorum; item parentium fratres et sorores liberique eorum, (Ulp.) de Grad. Cogn. 2 ap. Huschke, Jurisp. Antejust. p. 530.
    3.
    lātus, a, um, Part., v. fero.

    Lewis & Short latin dictionary > latus

  • 4 utrimque (utrinque)

        utrimque (utrinque) adv.    [uterque], on both sides, on either hand, from each side, on the one side and on the other: clamor utrinque, Undique concursus, H.: magnae utrimque copiae: multis utrimque interfectis, Cs.: tigna binis utrimque fibulis distinebantur, one on each side, Cs.: utrimque constitit fides, i. e. both parties kept their word, L.: utrimque anxii, i. e. afraid of both parties, Ta.

    Latin-English dictionary > utrimque (utrinque)

  • 5 uter-que

        uter-que utraque, utrumque    (gen. utrīusque, sometimes utriusque, H., O.; gen plur. utrūmque, C.). pronSing., each, either, each one, one and the other, one as well as the other, both (of two regarded severally): parique fastigio steterit in utrāque fortunā, N.: Docte sermones utriusque linguae, Greek and Latin, H.: sub utroque Phoebo, i. e. the rising and the setting sun, O.: tempus deducendi exercitūs aut utriusque aut certe alterius, L.: sed nterque (sapiens appellatus est) alio quodam modo: uterque cum equitatu veniret, Cs.— In apposition: uterque, mater et pater, domi erant, T.: ego utrumque meum puto esse, et quid sentiam ostendere et quod feceris defendere.—With gen part. (of a pron. or a subst. with a pron demonstr. or relat.; poet. also with a subst. alone): uterque nostrum id sibi suscipiendum putavit: domus utriusque nostrum aedificatur strenue: utriusque harum rerum expers.—Poet.: et haec utinam Viscorum laudet uterque! H.—In the phrase, in utramque partem, in either way, in both directions, on both sides, both ways, for and against: Vemens in utramque partem es nimis, Aut largitate nimiā aut parsimoniā, T.: utramque in partem multa dicuntur, pro and con: suam sententiam in utramque partem esse tutam, on either assumption, Cs.—With plur predic.: uterque eorum ex castris exercitum educunt, Cs.: uterque cum illo gravīs inimicitias exercebant, S.—In reciprocal uses, one... the other, each... the other, either... the other, one another: uterque utrique est cordi, T.: est utraque res sine alterā debilis.—Plur., of two parties or collections, each party, each side, both: quoniam utrique Socratici et Platonici volumus esse: his utrisque (Atrebatis et Viromanduis) persuaserant, Cs.: Aetolorum utraeque manūs Heracleam sese incluserunt, L.: utraque oppida, L.: utraeque nationes Rheno praetexuntur, Ta.— Of two subjects, both together, both at once, both, one as well as the other: binos habebam (scyphos), iubeo promi utrosque: duae fuerunt Ariovisti uxores... utraeque in eā fugā perierunt, Cs.: hi utrique ad urbem imperatores erant (Q. Marcius et Q. Metellus), S.: palmas utrasque tetendit, V.: utrisque consulibus Italia decreta est, L.

    Latin-English dictionary > uter-que

  • 6 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 7 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 8 hinc

        hinc adv.,    from this place, hence: quae (via) est hinc in Indiam: hinc Romā venire: Illam hinc civem esse aiunt, T.—With iam, from this point onward, henceforth: maiora iam hinc bella dicentur, L.: iam hinc populi R. res gestas peragam, L.—In antithesis to hinc or illinc, on one side... on the other, here... there, on this side... on that: hinc fides, illinc fraudatio, etc.: pudor est, qui suadeat illinc; Hinc dissuadet amor, O.: hinc atque illinc volneribus acceptis, on each side, L.: hinc patres, hinc viros orantīs, L.: Hinc atque hinc rupes minantur, on either side, V.—From this source, from this cause, hence, on this account: hinc sicae, hinc falsa testamenta nascuntur: Hinc illae lacrumae! that's what's the matter! H.: Sed eccum Syrum...! hinc scibo, from him, T.: Hinc canere incipiam (i. e. ex his), will take my theme, V.—Next, afterwards: hinc in urbem digressus, Ta.
    * * *
    from here, from this source/cause; hence, henceforth

    Latin-English dictionary > hinc

  • 9 ūter

        ūter tris, m    [cf. uterus], a bag of hide, leathern bottle, vessel of skin, skin: unetos salvere per utrīs, V.: sine utribus ire (i. e. skins for floats), Cs.: in utris vestimentis coniectis flumen tranavere, L.—Poet.: Crescentem tumidis infla sermonibus utrem, i. e. the vain man, H.
    * * *
    I
    utra, utrum ADJ
    (w/que) each/either (of two); both (separately); each side (pl.), each set
    II
    utra, utrum ADJ
    which (of two), whichever, no matter which; one, either, one or other
    III

    Latin-English dictionary > ūter

  • 10 uter

        uter utra, utrum, gen. utrīus (rarely utrius, H.), dat. utrī, pron.    [for * quoter or * cuter; CA-].    I. Interrogative, which of two, which, whether: uter nostrum popularis est? tune an ego?: uter est insanior horum, H.: utra igitur causa popularis debet videri?: ab utro (insidiae) factae sint, incertum est: quod utri nostrum sanctius sit, iam pridem sentis, L.: utrius horum Verba probes et facta, doce, H.: Elige, utrum facias, O.: ita ut oculis, in utram partem fluat (flumen), iudicari non possit, Cs.—Plur., of two collections or sets: sed utros eius habueris libros—duo enim sunt corpora—an utrosque, nescio: utrum de his potius, dubitasset aliquis, quin alterum, nemo.—Repeated, which of two... the other: ut nihil iam aliud quaerere debeatis, nisi uter utri insidias fecerit: scire de filiis tuis, uter ab utro petitus fraude et insidiis esset, L.: Ambigitur uter utro sit prior, H.—Strengthened by ne: uterne Ad casūs dubios fidet sibi certius, hic qui... An qui, etc., H.—    II. Indefinite, whichsoever of the two, whichever one, the one which: herum utro uti nolumus, altero est utendum, i. e. if either of these does not suit us, we must appeal to the other: utrum enim horum dixeris, in eo culpa et crimen haerebit: utri eorum dedicatio iussu populi data esset, eum praeesse annonae, L.: uter aedilis fueritve Vestrum praetor, is sacer esto, H.— Either of the two, one or the other, one: omnium controversiarum, quae essent inter aratorem et decumanum, si uter velit, edicit se recuperatores daturum.
    * * *
    I
    utra, utrum ADJ
    (w/que) each/either (of two); both (separately); each side (pl.), each set
    II
    utra, utrum ADJ
    which (of two), whichever, no matter which; one, either, one or other
    III

    Latin-English dictionary > uter

  • 11 uterque

    (gen. utriusque) both, each side, each party.

    Latin-English dictionary of medieval > uterque

  • 12 utrimque

    ū̆trimquĕ ( ū̆trinquĕ), adv. [uterque], from or on both sides or parts, on the one side and on the other.
    I.
    Lit.: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385 Vahl.):

    tollitur in caelum clamor exortus utrimque,

    id. ib. p. 500 (Ann. v. 422 ib.):

    clamor utrinque, undique concursus,

    Hor. S. 1, 9, 77:

    postquam utrimque exitum est maxumā copiā, Dispertiti viri... tubae utrimque canunt: contra Consonat terra: clamorem utrimque efferunt, Imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 65 sq.:

    magnae utrimque copiae,

    Cic. Fam. 6, 4, 1:

    acriter utrimque usque ad vesperum pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 50:

    multis utrimque interfectis,

    id. ib. 7, 42:

    ceteros utrimque aggreditur,

    Sall. C. 60, 5:

    ni utrimque praemissi equites rem exploravissent,

    id. J. 53, 7:

    tigna binis utrinque fibulis distinebantur,

    one on each side, Caes. B. G. 4, 17:

    continebitur marginibus,

    Quint. 1, 1, 27:

    sustinentium manibus,

    id. 1, 2, 7: praecisa vipera, at both ends, i. e. head and tail, Plin. 29, 6, 38, § 121.—
    B.
    Connected with secus (sometimes written in one word, utrimquesecus), along or on both sides, on either hand (ante- and post-class.):

    quare utrimque secus cum corpus vapulet,

    Lucr. 4, 939 (936):

    canes utrimque secus deae latera muniunt,

    App. M. 2, p. 116, 8; Mart. Cap. 5, § 464; 6, § 719.—
    II.
    Trop.:

    (Alcumena) Utrimque est gravida et ex viro et ex summo Jove,

    Plaut. Am. prol. 111:

    utrimque constitit fides,

    both parties kept their word, Liv. 2, 13, 9:

    Piso M. Crasso et Scriboniā genitus nobilis utrimque,

    Tac. H. 1, 14 fin.; Plin. 8, 42, 66, § 163 (al. utrique); cf. id. 8, 47, 72, § 187:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    Hor. Ep. 1, 18, 9:

    alia sunt non necessaria, vel utrimque vel ab alterā parte,

    Quint. 5, 10, 81; 5, 13, 1:

    causas veras modo et utrimque tractet, i. e. pro et contra,

    id. 10, 5, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > utrimque

  • 13 utrinque

    ū̆trimquĕ ( ū̆trinquĕ), adv. [uterque], from or on both sides or parts, on the one side and on the other.
    I.
    Lit.: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385 Vahl.):

    tollitur in caelum clamor exortus utrimque,

    id. ib. p. 500 (Ann. v. 422 ib.):

    clamor utrinque, undique concursus,

    Hor. S. 1, 9, 77:

    postquam utrimque exitum est maxumā copiā, Dispertiti viri... tubae utrimque canunt: contra Consonat terra: clamorem utrimque efferunt, Imperator utrimque hinc et illinc Jovi vota suscipere,

    Plaut. Am. 1, 1, 65 sq.:

    magnae utrimque copiae,

    Cic. Fam. 6, 4, 1:

    acriter utrimque usque ad vesperum pugnatum est,

    Caes. B. G. 1, 50:

    multis utrimque interfectis,

    id. ib. 7, 42:

    ceteros utrimque aggreditur,

    Sall. C. 60, 5:

    ni utrimque praemissi equites rem exploravissent,

    id. J. 53, 7:

    tigna binis utrinque fibulis distinebantur,

    one on each side, Caes. B. G. 4, 17:

    continebitur marginibus,

    Quint. 1, 1, 27:

    sustinentium manibus,

    id. 1, 2, 7: praecisa vipera, at both ends, i. e. head and tail, Plin. 29, 6, 38, § 121.—
    B.
    Connected with secus (sometimes written in one word, utrimquesecus), along or on both sides, on either hand (ante- and post-class.):

    quare utrimque secus cum corpus vapulet,

    Lucr. 4, 939 (936):

    canes utrimque secus deae latera muniunt,

    App. M. 2, p. 116, 8; Mart. Cap. 5, § 464; 6, § 719.—
    II.
    Trop.:

    (Alcumena) Utrimque est gravida et ex viro et ex summo Jove,

    Plaut. Am. prol. 111:

    utrimque constitit fides,

    both parties kept their word, Liv. 2, 13, 9:

    Piso M. Crasso et Scriboniā genitus nobilis utrimque,

    Tac. H. 1, 14 fin.; Plin. 8, 42, 66, § 163 (al. utrique); cf. id. 8, 47, 72, § 187:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    Hor. Ep. 1, 18, 9:

    alia sunt non necessaria, vel utrimque vel ab alterā parte,

    Quint. 5, 10, 81; 5, 13, 1:

    causas veras modo et utrimque tractet, i. e. pro et contra,

    id. 10, 5, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > utrinque

  • 14 amphora

        amphora ae ( gen plur., in common lang., amphorūm), f, ἀμφορεύσ, a large oblong vessel for liquids, with a handle on each side, flask, jar, flagon, pitcher: amphora coepit institui, H.: deripere horreo amphoram, i. e. the wine, H.—Meton., an amphora (a liquid measure, nearly equal to 7 galls. Engl.): vini.—Ships were measured by amphorae, as with us by tons: navem, quae plus quam trecentarum amphorarum esset, L.
    * * *
    amphora, pitcher, two handled earthenware jar; a capacity of amphora30 liters

    Latin-English dictionary > amphora

  • 15 antae

    antae, ārum, f. [perh. ante, q. v.], pillars or pilasters on each side of (i.e. opposite sides of) doors or at the corners of buildings, Vitr. 3, 1; 4, 4.—Hence, aedes in antis, a temple with pilasters on the corners, Vitr. 4, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > antae

  • 16 buccula

    buccŭla ( būcŭla), ae, f. dim. [bucca].
    I.
    A little cheek or mouth, * Suet. Galb. 4:

    pressa Cupidinis buccula,

    App. M. 6, p. 182, 17; 3, p. 137, 40; Arn. 2, p. 73.—
    II.
    In milit. lang.
    A.
    The beaver, that part of a helmet which covers the mouth and cheeks, paragnathis:

    bucculas tergere,

    Liv. 44, 34, 8; Juv. 10, 134; Capitol. Max. Jun. 3; Cod. Th. 10, 22, 1.—
    B.
    Bucculae, two cheeks, one on each side of the channel in which the arrow of the catapulta was placed, Vitr. 10, 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > buccula

  • 17 bucula

    buccŭla ( būcŭla), ae, f. dim. [bucca].
    I.
    A little cheek or mouth, * Suet. Galb. 4:

    pressa Cupidinis buccula,

    App. M. 6, p. 182, 17; 3, p. 137, 40; Arn. 2, p. 73.—
    II.
    In milit. lang.
    A.
    The beaver, that part of a helmet which covers the mouth and cheeks, paragnathis:

    bucculas tergere,

    Liv. 44, 34, 8; Juv. 10, 134; Capitol. Max. Jun. 3; Cod. Th. 10, 22, 1.—
    B.
    Bucculae, two cheeks, one on each side of the channel in which the arrow of the catapulta was placed, Vitr. 10, 15, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > bucula

  • 18 Chalcis

    1.
    chalcis, ĭdis, f., = chalkis.
    I.
    A fish of the herring kind, Col. 8, 17, 12; Plin. 9, 47, 71, § 154; 9, 51, 74, § 162.—
    II.
    A lizard with copper-colored spots on its back, Plin. 32, 3, 13, § 30; 32, 5, 17, § 46.
    2.
    Chalcis, ĭdis or ĭdŏs, f., = Chalkis.
    I.
    Chief town of the island Eubœa, opposite to Aulis, connected by a bridge with the main land, now Egribo or Negroponte; also called Chalcis Euboica, or Chalcis Eubœœ, Col. 1, 4, 9; Luc. 5, 227; Mel. 2, 7, 9; Plin. 4, 12, 21, § 64; 11, 37, 74, § 191; Nep. Timoth. 3, 5; Vell. 1, 4, 1; gen. Gr. Chalcidos, Luc. 5, 227; acc. Gr. Chalcida, id. 2, 710.—
    B.
    Hence, the adjj.,
    1.
    Chalcĭ-dĭcus, a, um, of Chalcis, in Eubœa, Chalcidian:

    Euripus,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    creta,

    Varr. R. R. 1, 57, 1:

    galli,

    id. ib. 3, 9, 6:

    gallinae,

    Col. 8, 2, 4 and 13:

    ficus,

    Varr. R. R. 1, 41, 6; Col. 5, 10, 11; 5, 10, 414:

    harenae,

    Val. Fl. 1, 454: versus, of the poet Euphorion, a native of Chalcis, Verg. E. 10, 50; cf. Quint. 10, 1, 56:

    Nola,

    founded by the Chalcidians, Sil. 12, 161.—
    (β).
    Since Cumæ was a colony of Chalcis, Cumœan:

    arx,

    Cumœ, Verg. A. 6, 17:

    turres,

    Stat. S. 2, 2, 94 - litora, id. ib. 4, 4, 78:

    carmen,

    of the Cumœan Sibyl, id. ib. 5, 3, 182.—
    b.
    Subst.: Chalcĭdĭcum, i, n., a chamber at the corner of a basuica, on each side of the tribunal, Aug. Mon. Ancyr. 4, 1; Vitr. 5, 1; Hyg. Fab. 184; Inscr. Orell. 1303; 3287; 3290 sq.; cf. Paul. ex Fest. p. 52 Müll.— Also a spacious chamber in Grecian houses, Aus. Per. Odyss. 1; 23; Arn. 4, p. 149; 3, p. 105.—
    2.
    Chalcĭdensis, e, adj., Chalcidian: Timagoras, of Chalcis, Chalkideus, Plin. 35, 9, 35, § 58; Liv. 35, 49, 6.—In plur. subst., the inhabitants of Chalcis, Liv. 35, 38, 10 al.—
    3.
    Chalcĭdĭcensis, e, adj., of Chalcis: colonia, i. e. Cumœ (cf. supra), Gell. 10, 16, 8.—
    II.
    A town in Arabia, Plin. 6, 28, 32, § 159.—
    III.
    A town in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > Chalcis

  • 19 chalcis

    1.
    chalcis, ĭdis, f., = chalkis.
    I.
    A fish of the herring kind, Col. 8, 17, 12; Plin. 9, 47, 71, § 154; 9, 51, 74, § 162.—
    II.
    A lizard with copper-colored spots on its back, Plin. 32, 3, 13, § 30; 32, 5, 17, § 46.
    2.
    Chalcis, ĭdis or ĭdŏs, f., = Chalkis.
    I.
    Chief town of the island Eubœa, opposite to Aulis, connected by a bridge with the main land, now Egribo or Negroponte; also called Chalcis Euboica, or Chalcis Eubœœ, Col. 1, 4, 9; Luc. 5, 227; Mel. 2, 7, 9; Plin. 4, 12, 21, § 64; 11, 37, 74, § 191; Nep. Timoth. 3, 5; Vell. 1, 4, 1; gen. Gr. Chalcidos, Luc. 5, 227; acc. Gr. Chalcida, id. 2, 710.—
    B.
    Hence, the adjj.,
    1.
    Chalcĭ-dĭcus, a, um, of Chalcis, in Eubœa, Chalcidian:

    Euripus,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    creta,

    Varr. R. R. 1, 57, 1:

    galli,

    id. ib. 3, 9, 6:

    gallinae,

    Col. 8, 2, 4 and 13:

    ficus,

    Varr. R. R. 1, 41, 6; Col. 5, 10, 11; 5, 10, 414:

    harenae,

    Val. Fl. 1, 454: versus, of the poet Euphorion, a native of Chalcis, Verg. E. 10, 50; cf. Quint. 10, 1, 56:

    Nola,

    founded by the Chalcidians, Sil. 12, 161.—
    (β).
    Since Cumæ was a colony of Chalcis, Cumœan:

    arx,

    Cumœ, Verg. A. 6, 17:

    turres,

    Stat. S. 2, 2, 94 - litora, id. ib. 4, 4, 78:

    carmen,

    of the Cumœan Sibyl, id. ib. 5, 3, 182.—
    b.
    Subst.: Chalcĭdĭcum, i, n., a chamber at the corner of a basuica, on each side of the tribunal, Aug. Mon. Ancyr. 4, 1; Vitr. 5, 1; Hyg. Fab. 184; Inscr. Orell. 1303; 3287; 3290 sq.; cf. Paul. ex Fest. p. 52 Müll.— Also a spacious chamber in Grecian houses, Aus. Per. Odyss. 1; 23; Arn. 4, p. 149; 3, p. 105.—
    2.
    Chalcĭdensis, e, adj., Chalcidian: Timagoras, of Chalcis, Chalkideus, Plin. 35, 9, 35, § 58; Liv. 35, 49, 6.—In plur. subst., the inhabitants of Chalcis, Liv. 35, 38, 10 al.—
    3.
    Chalcĭdĭcensis, e, adj., of Chalcis: colonia, i. e. Cumœ (cf. supra), Gell. 10, 16, 8.—
    II.
    A town in Arabia, Plin. 6, 28, 32, § 159.—
    III.
    A town in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > chalcis

  • 20 regula

    rēgŭla, ae, f. [rego], a straight piece of wood, ruler, rule (class.; cf.: norma, libella).
    I.
    Lit.: atque si id crederemus, non egeremus perpendiculis, non normis, non regulis, Cic. Fragm. ap. Non. 163, 2; cf.

    (with linea): perpendiculum, and norma,

    Vitr. 7, 3:

    materiam ad regulam et libellam exigere,

    Plin. 36, 25, 63, § 188; Col. 3, 13, 11 sq.:

    hoc cum regulā exploraveris aequale,

    Pall. 1, 9, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    A straight staff; in gen., a stick, lath, bar (of wood or iron):

    quadratas regulas, quattuor patentes digitos, defigunt,

    Caes. B. C. 2, 10; Front. Strat. 3, 13, 6; Col. 6, 19, 3; 6, 26, 2; 12, 50, 10; Plin. 15, 1, 2, § 5; Cels. 8, 10; Vitr. 5, 10; Stat. Th. 6, 594:

    aurea,

    an ingot of gold, Vulg. Josue, 7, 21.—
    2.
    A measuringrod:

    in regulā, in pondere,

    Vulg. Lev. 19, 35.—
    3.
    In mechanics.
    a.
    Plur., the two cheeks on each side of the channel in which the dart of the catapult lay; also called bucculae, Vitr. 10, 12.—
    b.
    The shank of a triglyph, Vitr. 4, 3.—
    c.
    The disks of an oilpress:

    quod si regulis olea prematur, et praelum et suculam et regulas dominum parare oportere,

    Dig. 19, 2, 19, § 2.—
    II.
    Trop., a rule, pattern, model, example (cf.:

    formula, praescriptio): fontem omnium bonorum in corpore esse: hanc normam, hanc regulam, hanc praescriptionem esse naturae,

    Cic. Ac. 2, 46, 140:

    regula, ad quam eorum dirigantur orationes, qui, etc.,

    id. Opt. Gen. 7 fin.; id. Fin. 1, 19, 63:

    regula, quā vera et falsa judicarentur,

    id. Brut. 41, 152:

    nos studia nostra nostrae naturae regulā metiamur,

    id. Off. 1, 31, 110:

    (lex est) juris atque injuriae regula,

    id. Leg. 1, 6, 19:

    regula totius philosophiae,

    id. Ac. 2, 9, 29; cf. id. N. D. 1, 16, 43:

    pravissima consuetudinis regula,

    id. Brut. 74, 258:

    mediocritatis regula,

    id. Off. 2, 17, 59:

    omnium una regula est,

    id. ib. 3, 31, 81:

    emendate loquendi regula,

    Quint. 1, 5, 1; so,

    loquendi,

    id. 1, 7, 1:

    sermonis,

    id. 1, 6, 44:

    morum,

    Mart. 11, 2, 3 et saep.:

    ad legem ac regulam compositum esse,

    Quint. 12, 10, 50; cf.:

    locuti sunt ad hanc regulam,

    id. 9, 4, 4:

    habeo regulam, ut talia visa vera judicem,

    Cic. Ac. 2, 18, 58:

    assit Regula, peccatis quae poenas irroget aequas,

    Hor. S. 1, 3, 118:

    secundam regulam nostram,

    Vulg. 2 Cor. 10, 15; cf. id. ib. v. 13, 16; id. Phil. 3, 16.—In plur. (only late Lat.), Gai. Inst. 3, § 142; Cod. Just. 1, 17, 2, § 10; Arn. 1, n. 59:

    regulae credendi,

    Aug. Doctr. Chr. 4, 9 init.

    Lewis & Short latin dictionary > regula

См. также в других словарях:

  • Each Side of Screen — Album par Wink Sortie 25 avril 1992 Durée 44:47 Genre …   Wikipédia en Français

  • One Country on Each Side — The map shows the One China policy in practice. PRC (red); ROC (blue); PRC only (orange); ROC only (cyan); informal ROC relations (beige); None (gray). One Country on Each Side (simplified Chinese: 一边一国; traditional Chinese: 一邊一國; pinyin: yī biān …   Wikipedia

  • The Mysticete or whalebone whales having no true teeth after birth but with a series of plates of whalebone see Baleen hanging down from the upper jaw on each side thus making a strainer through which they receive the small animals upon which they feed — Cetacea Ce*ta ce*a, n. pl. [NL., from L. cetus whale, Gr. ?.] (Zo[ o]l.) An order of marine mammals, including the whales. Like ordinary mammals they breathe by means of lungs, and bring forth living young which they suckle for some time. The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side — Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a side …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side action — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side arms — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side ax — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side box — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side chain — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side cut — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Side dish — Side Side, a. 1. Of or pertaining to a side, or the sides; being on the side, or toward the side; lateral. [1913 Webster] One mighty squadron with a side wind sped. Dryden. [1913 Webster] 2. Hence, indirect; oblique; collateral; incidental; as, a …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»